1716. مادر

۱. هر چقدر این روزهای عمر را مرور می کنم چیز دندان گیری برای خودم ندارد. یعنی مثل همیشه ناراضی از عمر رفته ام. فقط پوسته ظاهری رضایت را همچنان حفظ می کنم تا بعد مرگ, متهم به انتحار از ناامیدی نشوم.۲. تو بگو دریغ از چند هدف و آرزوی رسیده ای که مدت ها برایش تلاش کرده ای, دریغ! به استثنای یک مورد آرزو که آن هم پشیمانم پشیمان! ۳. حذف آدم ها از زندگی شرایطی دارد. یکی با دلیل های ظاهرا واهی و یکی با دلایل کاملا پذیرفته شده ... یکی در کسری از ثانیه و یکی سالیان سال ... و در نهایت نتیجه برای همه یکیست. حذف شدن آدمی از حضور در زندگی آدمی دیگر. گاهی این حذف ربط به حضورش در زندگی و خاطراتمان ندارد. یعنی همچنان هست اما آن حسی که داشتیم دیگر نیست.۴. شاه نعمت الله ولی 1716. مادر...

۱. شاید بیشتر از آنچه که خودم تصورش میکنم تکراری شده ام. که دیگر کسی دوست ندارد برایش از خاطرات و تجربه ها و ماجراها بگویم. خودم, صدایم, واژه هایم ... و شاید برای شنیدن دیگر زمانی نیست. آنچه هست حجم کلماتیست که نه با صراحت و نه با جبر, نه با آوا و نه حتی جراتی قطعی, که فقط با اشتیاق روانه می شوند اینجا.

۲. سهراب سپهری

1716. مادر...

۱. هربار خواب می بینم که آدم ها با پوزخندشان رنجم می دهند. آنقدر که نفس برایم سخت می شود. اینبار بدون هیچ توضیحی, رفتم. ۲. صائب تبریزی 1716. مادر...